Literatuuractua

April 

Rel bij Bezige Bij rond nieuw boek 'Pleidooi voor radicalisering' van Abou Jahjah

'Pleidooi voor radicalisering' is de titel van het in september uit te komen boek van Dyab Abou Jahjah, columnist van De Standaard en oud-voorman van de Arabische Europese Liga (AEL).

Katrijn van Hauwermeiren, hoofdredacteur De Bezige Bij Vlaamse literatuur, bood de Brusselaar in februari een contract aan voor twee boeken. Die beslissing roept veel reacties op. Een aantal auteurs overweegt zelfs over te stappen naar een andere uitgeverij, meldt de Nederlandse krant NRC Next.

"Zijn ze helemaal gek geworden bij De Bezige Bij?'', vroeg de Nederlandse auteur Leon de Winter zich direct af op social media. Zijn collega Theodor Holman gooide olie op het vuur door in een column te stellen dat de uitgeverij was voortgekomen uit verzet tegen de nazi's en dat diezelfde uitgeverij nu iemand binnenhaalde die opriep tot vernietiging van de staat Israël.

Bron: Redactie.(2016)Rel bij Bezige Bij rond nieuw boek 'Pleidooi voor radicalisering' van Abou Jahjah.Geraadpleegd op 14/05/2016 via http://www.hln.be/hln/nl/922/Nieuws/article/detail/2674357/2016/04/13/Rel-bij-Bezige-Bij-rond-nieuw-boek-Pleidooi-voor-radicalisering-van-Abou-Jahjah.dhtml 

Verwerking

Omschrijving boek: We leven in een tijd vol onzekerheden: het kapitalisme is in crisis, de Europese solidariteit staat onder druk, de steden ondergaan een ingrijpende demografische verandering en aan de grenzen van Europa voltrekt zich een humanitaire ramp. De gevestigde politieke orde neemt tegenover deze ontwikkelingen een bij uitstek conservatief standpunt in; zij streeft naar behoud van de status-quo en concentreert zich slechts op het bestrijden van symptomen.
Dyab Abou Jahjah zoekt aansluiting bij de radicale stemmen in het politieke debat: om verandering mogelijk te maken pleit hij voor een meer fundamentele bevraging van de grondslagen van onze maatschappij. Hij maakt daarbij een onderscheid tussen utopisch radicalisme, reactionair radicalisme en constructief radicalisme, waarbij hij overtuigend kiest voor de laatste vorm.

Abou Jahjah is geen zachte heelmeester. Zijn Pleidooi voor radicalisering is een uiterst urgente oproep om onze diepste vanzelfsprekendheden in vraag te stellen.

bron: https://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/literaire-non-fictie/9789023499831/dyab-abou-jahjah/pleidooi-voor-radicalisering

April

Geen enkele Vlaamse schrijver maakt kans op een grote literatuurprijs. Wat loopt er mis?

Geen Vlaming in de prijzenkast, geen zorgen

Zeven jaar geleden begonnen Vlaamse schrijvers aan een triomftocht: nagenoeg jaar na jaar reven ze twee grote literatuurprijzen binnen. Maar vandaag staat zelfs geen enkele landgenoot op de shortlist voor de Nederlandse Libris Literatuurprijs en de Belgische Gouden Boekenuil (nu de Fintro Literatuurprijs). Wat loopt er mis?

Mark Schaevers won vorig jaar nog de Gouden Boekenuil met Orgelman, dus in België konden we gerust zijn: de Vlaamse eer was gered. Maar dit jaar kijken sommigen erg zorgelijk nu de shortlists bekend zijn voor zowel de Librisprijs als de Gouden Boekenuil (die vanaf dit jaar de Fintro Literatuurprijs heet). Nergens een Vlaamse naam te bespeuren, hoewel er op de longlists een paar erg goed ontvangen romans prijkten.

bron:
Barbara Debusschere en Ewoud Ceulemans.(2016).Geen enkele Vlaamse schrijver maakt kans op een grote literatuurprijs. Wat loopt er mis? Geraadpleegd op 03/04/2016 viahttp://www.demorgen.be/boeken/geen-enkele-vlaamse-schrijver-maakt-kans-op-een-grote-literatuurprijs-wat-loopt-er-mis-bfafe426/

Maart

Dit is Shakespeares handgeschreven pleidooi voor vluchtelingen

Het enige resterende handgeschreven manuscript van William Shakespeare, Sir Thomas More, is online gezet door de British Library. In het stuk fantaseert Shakespeare hoe humanist More, bekend van zijn boek Utopia, een pleidooi houdt voor de opvang van vluchtelingen in het zeventiende-eeuwse Londen.

"You'll put down strangers,
Kill them, cut their throats, possess their houses,
And lead the majesty of law in lyam
To slip him like a hound. Alas, alas! Say now the King
As he is clement if th'offender mourn,
Should so much come too short of your great trespass
As but to banish you: whither would you go?
What country, by the nature of your error,
Should give you harbour? Go you to France or Flanders,
To any German province, Spain or Portugal,
Nay, anywhere that not adheres to England:
Why, you must needs be strangers."

Het pleidooi is een toevoeging aan het verhaal The Booke of Sir Thomas More, waarvan het origineel werd geschreven door Anthony Munday tussen 1596 en 1601. Het toneelstuk werd nooit opgevoerd, omdat men bang was dat het onrust zou veroorzaken.

Van de passages die zijn toegevoegd aan het stuk is die van Shakespeare het bekendste. In 1603 voegde hij een scene toe die verhaalt hoe More, een belangrijke raadgever van de Engelse koning Hendrik VIII, een beroep doet op het inlevingsvermogen van de Londenaren die protesteren tegen de komst van vluchtelingen. In die tijd waren het vooral de hugenoten, protestanten die uit Frankrijk moesten vluchten, die in Groot-Brittannië asiel aanvroegen.

Als jullie naar Spanje of Portugal zouden verhuizen, zouden jullie daar ook vreemdelingen zijn, laat Shakespeare More redeneren. Hij probeert de actievoerders daarmee te overtuigen af te zien van wat Shakespeare omschrijft als "reusachtige inhumaniteit".



Bron: Redactie.(2016).Dit is Shakespeares handgeschreven pleidooi voor vluchtelingen.Geraadpleegd op 12/05/2016 via http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-Literatuur/article/detail/2647632/2016/03/15/Dit-is-Shakespeares-handgeschreven-pleidooi-voor-vluchtelingen.dhtml

Verwerking

Overzicht

Tragedies

The Tragedy of Titus Andronicus (1593/1594)
The Tragedy of Romeo and Juliet (1595/1596)
The Tragedy of Julius Caesar (1599)
The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark (1600/1601)
The Tragedy of Othello, The Moor of Venice (1604)
The Tragedy of King Lear (1605)
The Tragedy of Macbeth (1606)
The Tragedy of Antony and Cleopatra (1606/1607)
The Life of Timon of Athens (1607/1608)
The Tragedy of Coriolanus (1607/1608)

Komedies

The Comedy of Errors (1592-1594)
The Taming of the Shrew (1593/1594)
The Two Gentlemen of Verona (1594)
Love's Labour's Lost (1594/1595)
A Midsummer Night's Dream (1595/1596)
The Merchant of Venice (1596/1597)
The Merry Wives of Windsor (1597) (revisie ca. 1600/1601)
Much Ado About Nothing (1598/1599)
As You Like It (1599)
Twelfth Night, or What You Will (1601/1602)
All's Well That Ends Well (1602/1603)
Measure for Measure (1604)

Historische stukken

The First Part of King Henry the Sixth (1589/1590) (revisie 1594/1595)
The Second Part of King Henry the Sixth (1590/1591)
The Third Part of King Henry the Sixth (1590/1591)
The Tragedy of Richard the Third (1592/1593)
Edward III (1592-1595) - (auteurschap onzeker)
The Life and Death of King John (1594-1596)
The Tragedy of King Richard the Second (1595)
The First Part of King Henry the Fourth (1596/1597)
The Second Part of Henry the Fourth (1598)
The Life of Henry the Fifth (1599)
The History of Troilus and Cressida (1601/1602)
The Famous History of the Life of King Henry the Eighth (1612/1613) (in samenwerking met John Fletcher)

Romances

Pericles, Prince of Tyre (1607/1608)
The Tragedy of Cymbeline (1609/1610)
The Winter's Tale (1610/1611)
The Tempest (1611)
The Two Noble Kinsmen (1613) (in samenwerking met John Fletcher)

bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/William_Shakespeare#Overzicht geraadpleegd op 12/05/2016

Maart

Hongaarse winnaar Nobelprijs Literatuur Imre Kertesz overleden

Imre Kertesz in 2006. © afp.

OVERLIJDEN De Hongaarse schrijver Imre Kertesz, winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur in 2002, is op 86-jarige leeftijd overleden in Boedapest. Dat maakte zijn uitgever bekend, aldus het Hongaarse persagentschap MTI.

Imre Kertesz overleed in zijn woning in de Hongaarse hoofdstad na een lange ziekte, aldus directeur Krisztian Nyary van Magveto. De joodse schrijver overleefde concentratiekampen van de nazi's en was de eerste Hongaarse schrijver die de Nobelprijs voor de Literatuur won.

Op de website van de Nobelprijs staat dat hij de prijs kreeg voor zijn werk "dat de kwetsbare beleving van het individu stelt tegenover het barbaarse arbitraire van de geschiedenis". Hij schreef zijn ervaringen in de concentratiekampen in Auschwitz en Buchenwald tijdens de Tweede Wereldoorlog neer. Hij is onder meer bekend van het werk 'Onbepaald door het lot' (Sorstalansag), dat uitkwam in 1975, en 'Kaddisj voor een niet geboren kind', dat in 1989 verscheen.

De jury van de Nobelprijs oordeelde destijds dat Kertesz de concentratiekampen neerzette als de ultieme waarheid over hoe ver de mensheid kan zakken.

"In Hongarije heeft men de Nobelprijs wel als een prijs voor de natie opgevat. Hoewel ik niet dacht tot de natie te behoren", vertelde Kertesz in 2004 in een interview met de Volkskrant. "Vroeger had het regime drie mogelijke houdingen tegenover schrijvers: verbiedend, duldend en ondersteunend. Ik viel in de tweede categorie, wat betekende dat mijn boeken met onverschilligheid werden begroet."

Kertesz zag in 1929 het levenslicht in Boedapest als kind van een joods gezin

Bron: Redactie;(2016).Hongaarse winnaar Nobelprijs Literatuur Imre Kertesz overleden.Geraadpleegd op 12/03/2016 via http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-Literatuur/article/detail/2662270/2016/03/31/Hongaarse-winnaar-Nobelprijs-Literatuur-Imre-Kertesz-overleden.dhtml#

verwerking

Kertész werd in 1944 door de Duitse bezetter vanwege zijn Joodse afkomst naar het concentratiekamp Auschwitz afgevoerd, vervolgens naar het kamp Buchenwald en het kamp Tröglitz/Rehmsdorf bij Zeitz. Na het behalen van zijn middelbareschooldiploma in 1948 werkte hij voor de kranten Világosság en Esti Budapest. In 1951 werkte hij een tijdje als fabrieksarbeider. Van 1951 tot 1953 was hij medewerker bij het Ministerie van Metallurgie en Werktuigindustrie. Vervolgens was hij 2 jaar in militaire dienst. Daarna werd hij beroepsschrijver en vertaler.

Samenvatting Onbepaald door het lot:

Dit uitgave bevat Onbepaald door het lot, Het fiasco en Kaddisj voor een niet geboren kind. Drie onver-getelijke romans van een van de belangrijkste Europese schrijvers van dit moment. Imre Kertész (Boedapest, 1929) schreef na zijn terugkeer uit Auschwitz diverse romans over de Holocaust. Ook in zijn essays, gebundeld in De verbannen taal, staat dit onderwerp centraal. In Hongarije werd Kertész werk om politieke redenen lange tijd geboycot,
maar in andere Europese landen is het vertaald en bekroond. In 2002 ontving Imre Kertész de Nobelprijs voor de literatuur. Hij woont afwisselend in Boedapest en Berlijn.
Imre Kertész werd in 1944 op veertienjarige leeftijd naar Auschwitz gedeporteerd. Na de bevrijding keerde hij terug naar Boedapest, waar zijn ervaringen in het vernietigingskamp hem bleven achtervolgen. Kertész weigert zich neer te leggen bij algemeenheden als ‘Auschwitz was de hel’ of ‘Auschwitz is niet te verklaren’. Voor hem is Auschwitz geen blind toeval, geen uitglijder van de geschiedenis of iets wat vergeten moet worden. Het toont juist de ultieme waarheid over
de menselijke degradatie die Kertész in zijn werk wil doorgronden. Zijn oeuvre is daarom niet alleen in literair, maar ook in maatschappelijk en historisch opzicht van ongekend groot belang.

Review Onbepaald door het lot:

1. 28 april 2016

Strak geschreven, onderkoeld bijna maar ik vind het heel interessant om het te lezen. Ik heb het nog niet helemaal uit, maar zoals gezegd, interessant!



2. 10 mei 2016

Onbepaald door het lot beschrijft de ervaringen van een Joods-Hongaarse 14-jarige jongen in Auschwitz en twee andere concentratiekampen. Wat zo bijzonder en zo schrijnend is aan dit boek is dat de jongen onbevangen en naïef vertelt over wat hij meemaakt, terwijl de lezer weet waar het allemaal toe gaat leiden. Ondanks de vrij afstandelijke schrijfstijl (die doet denken aan W.F. Hermans), is de spanning die zo gecreeërd wordt om te snijden.

Februari

Griet Op de Beeck staat twee keer in 'Bestseller 60'

 

Schrijfster Griet Op de Beeck staat deze week te pronken op plaats 6 en 25 in de Bestseller 60-lijst. De Bestseller 60 is een intiatief van de stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, die wekelijks een lijst uitbrengt met de best verkochte boeken in Nederland.

Op de Beeck staat met haar nieuwe boek 'Gij nu' op de zesde plaats, en haar tweede boek uit 2014 'Kom hier dat ik u kus' blijft hangen op 25. Vorige week stond ze ook in de top tien van de lijst boven de succesvolle debutante Lize Spit en haar populaire 'Het smelt'.

In 2015 was de Belgische schrijfster de best verkochte Nederlandstalige romanschrijver in Nederland. Ze verkocht toen 350.000 exemplaren van haar eerste twee romans: 'Vele hemels boven de zevende' en 'Kom hier dat ik u kus'. Dat laatste wordt dit najaar verfilmd. Het nieuwe boek 'Gij nu' bundelt vijftien verhalen van verschillende personages die geen noodzakelijk verband hebben met elkaar.

Bron: CVN.(2016).Griet Op de Beeck staat twee keer in 'Bestseller 60'.Geraadpleegd op 12/03/2016 via http://www.demorgen.be/expo/griet-op-de-beeck-staat-twee-keer-in-bestseller-60-b2db160d/

December

P.C. Hooftprijs toegekend aan schrijfster Astrid Roemer

De P.C. Hooftprijs voor proza wordt dit jaar toegekend aan de Surinaams-Nederlandse schrijfster Astrid Roemer (68). Dat heeft de jury van de prijs vandaag bekendgemaakt. De jury passeerde daarmee de gedoodverfde winnaar Arnon Grunberg, en koos voor een schrijfster die van de jaren zeventig tot negentig naam maakte met romans, verhalen, toneelstukken en poëzie.

Tot Roemers bekendste boeken behoren Over de gekte van een vrouw (1982) en de kleine duizend pagina's tellende trilogie die als 'Roemers drieling' werd gebundeld: Gewaagd leven (1996), Lijken op liefde (1997) en Was getekend(1998).

Roemer werd in 1965 op de Surinaamse Kweekschool als dichteres ontdekt, om vijf jaar later te debuteren. In 1975 verhuisde ze naar Nederland, na als onderwijzeres te zijn ontslagen toen ze weigerde het Sinterklaasfeest met Zwarte Piet te vieren. In 1989 werd ze werd ze voor GroenLinks verkozen in de Haagse gemeenteraad, waar ze echter na een conflict met de fractie prompt weg bleef. Van 2006 tot 2009 woonde Roemer weer in Suriname. In de afgelopen jaren publiceerde ze alleen de sterke bundel met 21 liefdesgedichten Afnemend (2012, slechts 125 exemplaren), en de autobiografie Zolang ik leef ben ik niet dood (2004).


De P.C. Hooftprijs wordt elk jaar uitgereikt aan een auteur van achtereenvolgend essays, poëzie en proza. Roemer zal de prijs, waaraan een bedrag van 60.000 euro is verbonden, in mei volgend jaar uitgereikt krijgen in Den Haag.
"Geschiedenis van Suriname"


Volgens de jury leiden de romans van Roemer tot "literaire verbeeldingen van de geschiedenis van Suriname. Het is een geschiedenis die voor velen in Nederland nog tamelijk onbekend is, buiten de steekwoorden 'slavernij' en 'Decembermoorden'."


Recente laureaten in het genre verhalend proza waren A.F.Th. van der Heijden (2013), Charlotte Mutsaers (2010), J.M.A. Biesheuvel (2007), Cees Nooteboom (2004) en Gerrit Krol (2001).

Bron: Redactie.(2015)P.C. Hooftprijs toegekend aan schrijfster Astrid Roemer.Geraadpleegd op 15/12/2015 via http://www.hln.be/hln/nl/948/Kunst-Literatuur/article/detail/2557267/2015/12/15/P-C-Hooftprijs-toegekend-aan-schrijfster-Astrid-Roemer.dhtml

Verwerking

Wat is de P.C. Hooftprijs?

P.C. Hooft-prijs

De P.C. Hooft-prijs is een van de belangrijkste literatuurprijzen in het Nederlandse taalgebied. De oeuvreprijs wordt jaarlijks afwisselend toegekend aan Nederlanders voor proza, essays en poëzie.

Achtergrond

De P.C. Hooft-prijs is een in 1947 ingestelde staatsprijs die tot en met 1984 werd toegekend door de staat op basis van een voordracht door een jury. In 1947 werd de 300e sterfdag van Pieter Corneliszoon Hooft herdacht. De prijs wordt jaarlijks toegekend door de onafhankelijke Stichting P.C. Hooft-prijs en uitgereikt in het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag. Tot 1955 werd de prijs voor specifieke werken toegekend. Daarna werd het een oeuvreprijs, waaraan heden ten dage een geldbedrag van 60.000 euro verbonden is.

bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/P.C._Hooft-prijs

November

Britse thrillerauteur Peter James slaat het genre morsdood

James heeft ondertussen al 11 thrillers uit met 'Dead' in de titel maar recensent Lukas De Vos vindt 'Als De Dood', de 11de in de serie, ondanks de opgefokte spanning toch maar een dooie boel.

Het gras is bij de buren zelden groener. Zelfs al ligt er een verbrande dokter in de greppel van de golflinks, geurend naar "gebarbecued vlees".

Geforceerd, die bedenking maakte ik na lectuur bij de horrorthriller Want You Dead.Als De Dood (uitgeverij De Fontein), de Nederlandse vertaling van de titel, verlegt het accent van de moordenaar en zijn obsessie naar het slachtoffer. De vrees in plaats van de bedreiging. Misplaatste genderwissel.


Wraakzucht



© GF Peter James rekt tot het uiterste de wraakzucht van een afgedankte geliefde, Bryce Laurent (een man met meer aliassen dan persoonlijkheid) om toch maar de vaart erin te houden. Overdone. Hij geeft hem én een traumatische jeugd én zoveel beroepservaringen mee dat hij een volledig ongeloofwaardig personage wordt: slotenmaker, goochelaar, springstofdeskundige, charmeur, pyrotechnicus, elektronisch specialist - als je twee van die kundes kunt combineren in je leven, ben je al een bijzonder pienter iemand.



Nevenplots overwoekeren bovendien de paranoia van inspecteur Roy Grave. Hij wil gaan trouwen, maar dat wordt zowel in zijn nachtmerries als op het vliegveld voor zijn vertrek op huwelijksreis keer op keer afgeblokt; bovendien hangt hem de terugkeer van zijn verdwenen en na tien jaar officieel doodverklaarde vrouw Sandy (die blijkbaar in Duitsland woont met zijn zoon, van wie hij geen weet heeft) boven het hoofd. Een verfoeide collega uit zijn verleden zou plots opnieuw zijn baas worden?


Bijna lachwekkend


De dood van verschillende politie-agenten dreigt hem zwaar te worden aangerekend. Maar niets van dat alles - het is de gestage maar uiteindelijk irriterende opbouw van de folterlust die Bryce Laurent wil botvieren op zijn ex-vriendin Red Westwood die nogal kunstmatig wordt aangevuld met vaak losse eindjes, zoals de dreiging om de boot op te blazen van Reds ouders, of het witte bestelbusje dat merkwaardig genoeg altijd uit het zicht van de politie blijft, of het zilveren kettinkje dat Red niet af kan doen. James probeert zichzelf voortdurend in perverse haatverbeelding te overtreffen tot het bijna lachwekkend wordt.


Eén constante dreiging is wel erg tastbaar en handig aangewend: de kracht van het vuur: "Je wilde vuur, Red ? Dat krijg je". Bryce slaagt erin een flatgebouw te doen afbranden, waarbij Roy's gewaardeerde agente Bella (uiteraard na een dappere daad, ze redt een kind uit de vuurzee) omkomt. Bryce slaagt er, iets minder overtuigend, in om met een kruisboog een politiehelikopter neer te halen. Drie doden. Uiteindelijk zal hij voorspelbaar, na 350 bladzijden, het onderspit delven, met verblinde ogen en door Shakespeariaanse vertragingsmaneuvers, die Roy toelaten de oninneembare veiligheidskamer (met stalen deuren van 15 centimeter dikte) langs dezelfde weg binnen te dringen als de moordenaar deed. Dat plotse inzicht is redelijk gratuïet. Uiteraard zal Bryce vanuit zijn cel achteraf blijven doorcomplotteren - maar die afloop moet u zelf lezen.


Erotisch geachte sms'jes


De grootste zwakte van James is eigenlijk het gebruik van erotisch geachte sms'jes, die Red in betere tijden naar Bryce stuurde, en die te pas en te onpas worden bovengehaald. Ik kan me moeilijk van de indruk ontdoen dat James het wat moeilijk heeft om de psyche van de vrouw te doorgronden. De inhoud van de over twee jaar gespreide berichten (die Bryce onverkort heeft bijgehouden, maar voor de verstandige makelaar die Red is nogal naïef zijn uitgewerkt, het lijkt eerder op de kalverliefde van een opgehitste kapster) is meer een uiting van mannelijke fantasie, dan van een echtefemme sans gêne. Zoals het laatste sms'je, "voordat je giftige ouders je geest vergiftigden": "Ik ben high van jou en wat je met me doet, en ik ben zoooo graag bij je, ook al staren we alleen maar naar elkaar (...) ik aanbid elke centimeter van jou".


Dat is ongedesemde chicklit. Bakvissengekir voor een volwassen vrouw die als advertentie plaatst: "Vrijgezelle meid, 29, roodharig en smeulend, liefdesleven neergestort en in brand gevlogen, zoekt nieuwe vlam om haar vuur weer te ontsteken. Lol, vriendschap en - wie weet - misschien meer ?" Dat past in de gebroken hartenrubriek van Het Rijk der Vrouw of in romances van Maeve Binchy, maar niet voor een professionele, keiharde zakenvrouw.


Te hard ingespannen


Nee, Peter James heeft zich te hard ingespannen om de spanning op te voeren door een bijna bovennatuurlijke gevallen wraakengel als tegenstander te kiezen. Hij is zichzelf voorbijgevlogen. Misschien heeft hij zich laten meeslepen door zijn filmische verbeelding (hij is ook producer), misschien moet hij afrekenen met zijn verleden als poetsman in het huis van Orson Welles, misschien loogt hij zijn sinds 2005 snel aangroeiende reeks "Dead"-romans teveel uit; er zijn intussen elf thrillers gepubliceerd met Roy Grace, en elke titel draagt het woord "dead" mee (van zijn eersteling, Dead Simple, tot zijn recentste roman You are Dead).


Dat kan de houterige openingsstukken verklaren, de setting is nodig om de vlam in de pan te jagen, om zo te zeggen. Maar even opvallend is dat de stad waarin de misdaden plaatsvinden, Brighton, eigenlijk geen actieve rol speelt in zijn skripts; natuurlijk zijn er wel verwijzingen naar de Viktoriaanse en Edwardiaanse bouwsels, de pier, en de buurgemeente Lewes, maar echt een nieuwe dimensie voegen die niet toe. James laat zich meeslepen door de Überbietung van de actie, die de gevoelens melig, en de diepgang rimpelig maakt.


Opgefokte spanning


Iets meer afstand, iets meer beheersing van de karakterduiding (die het nu moet hebben van overtrokken emoties) zou de binding en de inzichtelijkheid versterken. Nu komt de psychologie schematisch over, omdat ze geput wordt uit dialogen met de psychiater. Gevolg is dat je als lezer geen echte herinneringen aan de personages meedraagt, hooguit aan enkele details van de dreiging en de martelwensen. Noch Roy noch Red noch Bryce zijn volle, ronde personages. Ze dienen het schematisch verloop der dingen, en worden ondergeschikt gemaakt aan een abstrakte (bipolaire) stoornis, en aan verhevigde traumatische ervaringen. Ze zijn daarom onecht. De opgefokte spanning moet het verhaal beheersen. Dat doet ze. Maar ten koste van elke waarachtigheid. Zoals het "groen" op Groenland.


bron: Lukas De Vos, L.DV.(2015).Britse thrillerauteur Peter James slaat het genre morsdood. Geraadpleegd op 10/11/2015 via http://www.knack.be/nieuws/boeken/britse-thrillerauteur-peter-james-slaat-het-genre-morsdood/article-review-624293.html

Verwerking:

Info auteur 

Peter James Geboren: 22 augustus 1948 (67 jaar) te Brighton, East Sussex (Verenigd Koninkrijk)

Bibliografie

4,00 (2)Possession - Peter James (1988)
Alternatieve titel: Bezeten
3,50 (1)Dreamer - Peter James (1989)
Alternatieve titel: Nachtmerrie

Sweet Heart - Peter James (1990)
Alternatieve titel: Hartzeer
Faith - Peter James (2000)
Alternatieve titel: Perfect!
4,09 (38)Dead Simple - Peter James (2005)
Alternatieve titel: Doodsimpel
3,81 (11)Looking Good Dead - Peter James (2006)
Alternatieve titel: De Dood voor Ogen
3,71 (7)Not Dead Enough - Peter James (2007)
Alternatieve titel: Op Dood Spoor
3,78 (7)Dead Man's Footsteps - Peter James (2008)
Alternatieve titel: Op Sterven na Dood
4,20 (5)Dead Tomorrow - Peter James (2009)
Alternatieve titel: Ten Dode Opgeschreven
4,00 (4)Dead Like You - Peter James (2010)
Alternatieve titel: Doodskus
3,16 (6)Perfect Murder, The - Peter James (2010)
Alternatieve titel: De Perfecte Moord
4,00 (1)Perfect People - Peter James (2011)
Alternatieve titel: Perfectie
4,00 (2)Dead Man's Grip - Peter James (2011)
Alternatieve titel: Dodemansrit
Not Dead Yet - Peter James (2012)
Alternatieve titel: Schijndood
Dead Man's Time - Peter James (2013)
Alternatieve titel: Doodsklok
Want You Dead - Peter James (2014)
Alternatieve titel: Als de Dood
House on Cold Hill, The - Peter James (2015)

Oktober

Inge Schilperoord wint Bronzen Uil voor beste debuutroman

De Nederlandse schrijfster Inge Schilperoord heeft met haar boek "Muidhond" de Bronzen Uil gewonnen. Dat heeft de jury in Gent bekendgemaakt tijdens het literair festival Het Betere Boek. De prijs, die de beste Nederlandstalige debuutroman van het jaar bekroont, is goed voor 5.000 euro en een bronzen beeld van een uil.

Het Betere Boek, een organisatie van het Willemsfonds, lokte een duizendtal literatuurliefhebbers naar het Geuzenhuis en het Liberaal Archief. Tom Lanoye ging voor deze vijfde editie in interactie met het publiek en Christophe Vekeman bracht een ode aan wijlen Luc De Vos, die vorig jaar zelf nog zijn boek voorstelde.


In totaal kwamen meer dan vijftig boeken in aanmerking voor de Bronzen Uil. Uit die selectie werd een shortlist van negen titels gedestilleerd. "Het was een hoge kwaliteit en een moeilijke keuze", vond de jury. Die jury, onder leiding van Jos Geysels en met voorts Anna Luyten, Marnix Verplancke, Sylvain Peeters en Dirk Verhofstadt, bleek uiteindelijk vooral onder de indruk van de intense spanning die wordt opgebouwd in het boek van forensisch psycholoog Inge Schilperoord. "De spanning resulteert in een beklijvend verhaal en slaat over op de lezer, die afwisselend wordt aangetrokken en afgestoten", aldus het juryrapport.


"Ik ben enorm blij met deze prijs", verklaarde de schrijfster uit Den Haag na ontvangst. "Ik vond het al een prijs op zich dat ik genomineerd was. Maar ik geloof ook mijn moeder die vanmorgen zei dat ze wakker was geworden door het schreeuwen van een uil en daarin een teken zag! "


De andere genomineerden voor de Bronzen Uil 2015 waren de Belgische journalist/muziekcriticus Serge Simonart met zijn debuut "Een medaille van vlees en bloed", de in Oostende geboren Sarah Meuleman ("De zes levens van Sophie"), Robert van Eijden met "Boek", Rutger Pontzen met "Nu ik", Bregje Hofstede met "De hemel boven Parijs", Tjitske Jansen met "Voor altijd voor het laatst", Andreas Oosthoek met "Het relaas van Solle" en Yannick Ottoy met "Drang".


Die laatste greep naast de Bronzen Uil, maar mocht wel de Lezersprijs in ontvangst nemen, samen met een ets van Enk De Kramer. Ook Ottoy toonde zich verrast: "Ik zeg steeds weer dat ik op een glijbaan zit waarvan ik de grond heb bereikt, maar blijkbaar wordt de glijbaan steeds langer". (Belga)


bron: Belga.(2015). Inge Schilperoord wint Bronzen Uil voor beste debuutroman. Geraadpleegd op 8/11/2010 via http://www.knack.be/nieuws/boeken/inge-schilperoord-wint-bronzen-uil-voor-beste-debuutroman/article-normal-616325.html

Korte samenvatting:

Inge Schilperoord heeft de Bronzen Uil voor beste debuutroman gewonnen. Dit deed ze met haar boek 'De Muilhond'. Niet alleen het beeld van de Bronzen Uil was voor haar maar ook nog een 5.000 euro kreeg ze cadeau.

Het was deze keer de 5de editie van de uitreiking van de Brozen Uil. Inge kon de titel bemachtigen voor 50 andere schrijvers. Want er kwamen maar liefst 50 verschillende boeken in aanmerking.

Verwerking: 

Hij wil goed doen.


Het gekozen decor is effectief, een metafoor: een woonwijk die afgebroken is in een stadje aan zee. (Met een meertje en duinpannen waarin zich van alles zou kunnen afspelen.) Er staan nog maar twee huizen. In de ene woont Jonathan met zijn bejaarde moeder, in de ander een jong meisje met haar grotendeels uithuizige moeder, werkzaam in een café, aan beiden zijden van de bar, naar het lijkt. De bardame kijkt nauwelijks om naar haar dochter, hetgeen bij Jonathan zorggevoelens oproept. Binnenin hem woeden tevens angsten en stormachtige geiligheid. Hij probeert ze met zijn (ietwat beperkte) ratio, met behulp van een werkboek van de psycholoog en een strak tijdschema te onderdrukken.


Ook de hoogbouw in de wijk is verdwenen. In een van de flats woonde een ander jong meisje, ene Betsy, waar Jonathan naar alle waarschijnlijkheid iets mee heeft uitgespookt, maar dat niet zonder gerede twijfel kon worden bewezen. Letterlijk en figuurlijk is zij van het toneel verdwenen, af en toe, en dat is goed gedaan, laat Schilperoord een flardje met betrekking tot Betsy in het hoofd van Jonathan toe. Deze roman speelt zich eigenlijk geheel tussen zijn oren af. Het zal dan ook een behoorlijke kluif worden voor de scenarioschrijver en de regisseur om een rolprent op het witte doek te krijgen die recht doet aan het gegeven. (Naast een aantal vertalingen zijn de filmrechten namelijk verkocht.)


Een sterk gegeven namelijk: een man die in het diepst van zijn ziel goed wil doen, die eigenlijk beslist niet aan zijn aberratie wil toegeven, die koste wat kost zijn woede onder controle wil houden, maar, alsof het buiten hem omgaat, de greep op zijn daden verliest, of eerder lijkt te verliezen. Schilperoord hanteert vooral in de eerste honderdvijftig pagina’s een staccatostijl. Je smacht af en toe naar een wat langere zin. Maar goed, laten we er vanuit gaan dat het hier het idioom van Jonathan betreft. De detaillering is ook wel te begrijpen, al maakt het de tekst zo nu en dan wel erg beschrijvend. Hoed u voor al te veel opsommingen.


Hij zette water op, schilde drie aardappels, kookte ze en sneed ze in gelijke blokjes, opende een blikje maïs, schudde de vierkante korrels in een bakje en zoette ze met suiker. Tot slot sneed hij kaas af en nam wat van Milks brokjes mee. [Milk is Jonathans hond] Van boven pakte hij zijn rugzak en stapelde alle bakjes met aas erin op. Als laatste verzamelde hij de hengels, emmer, dobbers en toen was hij klaar om te gaan.


Jonathan heeft de handelingen nodig om in het gareel te blijven, ontleent er een zekere (schijn)rust aan. Schilperoord laat het stekelige randje aan die rust goed voelen. De innerlijke strijd is goed verwoord, maar de spanningsboog is toch wat flauwtjes. Dat komt toch mede door de wat hakkelende stijl. (De titel is al om over te struikelen. Een muidhond is overigens een andere benaming voor een zeelt, een karpersoort.)


Jonathan heeft een aquarium, maar zijn vissen zijn kort na zijn arrestatie met de buik naar boven komen drijven. Zijn moeder is op leeftijd en is verslaafd aan tv-kijken en lust ook wel een flink glas wijn. Hij vangt in een meertje een zeelt, ook wel doktersvis genaamd, die waarschijnlijk door een aalscholver of een reiger is verwond. In zijn aquarium zal hij hem helen, net zoals hij hoopt dat de vis hem zal genezen. Een mooie parallel.


De beschrijvingen van de gevoelens die Jonathan heeft voor het meisje zijn ergens wel ontroerend. Ze zijn ook niet uitsluitend duister, integendeel zelfs. Hier is Schilperoord bij tijd en wijlen inderdaad mooi en wreed tegelijk. Jonathan heeft zogezegd het beste met het meisje voor, maar ‘de barbaar’ in hem, die dwangstem, wil dat hij via haar geneest. Wil de onschuld gebruiken om zijn schuld als het ware weg te wassen. Het meisje richt een dierenclub op waar Milk de hond, Tinca Tinca de zeelt en zij lid van zijn, Jonathan wil ze ook we toelaten, want ze gelooft de (weinige) mensen om haar heen niet. Ze vindt hem lief en aardig – hij kookt ook regelmatig wat voor haar – en helemaal niet gevaarlijk en eng.


Jonathan houdt zich steeds maar voor dat hij door haar getest wordt. Hij wil die testen doorstaan, maar heeft tegelijk heel erg behoefte aan de nabijheid van het meisje, probeert haar ook bewust letterlijk op afstand te houden, ook op zijn kamer als ze keer op keer naar de toestand van de vis komt kijken. De ambivalentie is door Schilperoord sterk beschreven. Jonathan wil ditmaal goed doen en slaat (tegen het einde net iets te vaak) de hand aan zichzelf. Maar die zelfbevrediging kan hem niet verlossen, bezwaart hem eerder nog meer. De roman speelt tijdens een hittegolf, langzaam werkt Schilperoord naar een kookpunt toe. De plot is grandioos gevonden – een beschuldigende vinger is makkelijk uitgestoken, of je er nu iets mee te maken hebt of niet, je blijft een dader – en het einde is ook goed uitgewerkt, mooi open gelaten terwijl de afloop voor eenieder toch duidelijk is. Als debuutroman is Muidhond geslaagd. Zouden we hier niet een heel klein beetje met een hype te maken kunnen hebben?


Guus Bauer


bron: Guus Bauer, G.B.(2015). Hij wil goed doen. Geraadpleegd op 08/11/2015 via http://www.tzum.info/2015/09/recensie-inge-schilperoord-muidhond/